Verslag bezoek Kamp Amersfoort
Home ›
Verslag van het bezoek van Werkgroep Chaverim Israël op 8 mei 2024
De 15-jarige Iris was ook mee en zij schrijft:
Woensdag 8 mei 2024 ben ik naar kamp Amersfoort geweest.
Het was heel indrukwekkend. Ik heb heel veel geleerd over het kamp en wat er
gebeurd is. Ik ben meegegaan, omdat ik de tweede wereldoorlog heel
interessant vind en ik wou er graag nog meer van weten.
We gingen rond 10.00 uur verzamelen bij de kerk en toen iedereen was
aangekomen, vertrokken we naar Amersfoort. Toen we op de parkeerplaats van
het kamp aangekomen waren, gingen we eerst koffie drinken. Daarna liepen we
naar de ingang van het kamp. Toen we bij de ingang waren werd de groep
opgesplitst in twee groepen. Groep één ging met Willem van Norel als eerste
mee over het kamp en groep twee ging naar het museum. In het museum kreeg je
een soort kastje waar audio uit kwam, daarbij kreeg je ook een plattegrond
waar een route op stond die je moest lopen. Tijdens die route ben ik veel
meer te weten gekomen over wat er het kamp speelde. Nadat we die route
hadden gelopen ging onze groep over het kamp lopen. Daar hebben we de route
gelopen die de mensen op de dodenherdenking hadden gelopen. Op die route
staat een standbeeld van een stenen man. Dat symboliseerde hoe de mensen
werden behandeld toen ze daar leefden. Nadat we over het kampterrein hadden
gelopen, gingen we weer terug naar de auto’s om wat koffie te drinken en om
daarna door te gaan naar de Sovjet erebegraafplaats. Dat was heel mooi om te
zien. Heel veel mensen die daar begraven liggen zijn niet geïdentificeerd.
Naast de Sovjet begraafplaats ligt de geallieerden begraafplaats. Daar
hebben we ook nog langs gelopen. Na het bezoek aan de begraafplaats zijn we
terug naar de auto’s gelopen hebben we een bedankje gegeven aan Willem en
zijn we terug naar huis gegaan.
Wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt is hoe de mensen daar behandeld
werden. De gevangenen werden gemarteld en nog meer vreselijke dingen.
Oproep
Er zouden nog meer jongeren mee ‘moeten’ gaan, omdat onze generatie
eigenlijk aan het vergeten is. Het is daarom belangrijk dat er over gepraat
wordt en dat deze gebeurtenis door wordt verteld.
Onze generatie is aan het vergeten wat er allemaal in de oorlog gebeurt was
en hoeveel mensen er zijn vermoord of gewond zijn geraakt. En daarom is het
belangrijk dat we er over blijven praten en blijven herdenken.
